Soms is het net alsof het internet je iets wil laten weten. Ik had al lang op mijn lijstje staan om eens iets met pastinaak te bakken. Al jaren eigenlijk, maar op de één of andere manier is het er nooit van gekomen. De laatste paar weken vliegen me echter de baksels met pastinaak op Instagram om de oren en werd ik met de neus op de feiten gedrukt. Nu moest het ervan komen, en dus maakte ik een pastinaak-worteltaart.
De spaghettipompoen heeft nu wel zijn intrede gedaan in Europa, denk ik. Was het een paar jaar geleden nog bijna nergens te krijgen, nu ligt deze gekke pompoen in zowat alle supermarkten tussen de andere pompoenen te prijken. Wij eten in het seizoen heel graag spaghettipompoen, meestal met kipgehakt, en het werd tijd om eens een nieuwe aan ons repertoire toe te voegen: spaghettipompoen met kip en pesto.
Oosterse sla-wraps met gehakt zijn een lekker lichte maaltijd, perfect om af en toe wat te balansen. Ze passen ook prima in een koolhydraatarm of -beperkt dieet. Voor de heren in huis zijn zo’n sla-wraps wel vaak nét iets te weinig ‘maaltijd’, dus voor hun serveer ik er ook lekker zachte (groente)tortilla’s bij. Zo is er voor ieder wat wils. Wij aten deze als avondeten, maar je kunt dit ook heel goed als borrelhapje of voorgerecht serveren.
Crostata alla marmellata di quattro frutti, oftewel zandtaartje met viervruchtenjam. In het Italiaans klinkt dit taartje een pak chiquer, vind je niet? Ik maakte er hier thuis ook echt de blits mee, maar het is eigenlijk een poepsimpel taartje dat echt niet mis kan gaan. Je hebt maar een handjevol ingrediënten nodig en het is eenvoudig te maken.
Dit taartje maakte ik overigens in het kader van de #swiepswoepswap van Mandy & More, een soort uitwisselingsprogramma waarbij je aan een andere foodblogger wordt gekoppeld en iets van diens recepten gaat maken. Liefst met een eigen twist. En deze maand werd ik gekoppeld aan niemand minder dan Da Noi. Ik werd direct enthousiast, want Pauline en Pasqualino delen op hun blog werkelijk de allerlekkerste Italiaanse recepten. Het water loopt mij telkens in de mond.
Dip van snijbiet? Nooit van gehoord, denk je nu zeker. Had ik ook niet, maar ik dacht: dit lijkt me lekker dus proberen we wat. En ik kan je vertellen, dit is echt megalekker. Met knoflook en tahin krijg je een hummus-achtig dipje, dat je een beetje in Midden-Oosterse sferen brengt. Lekker met Turks brood, platbrood, crackers, groente, chippie, noem maar op.
Snijbiet is een beetje een vergeten groente en in de winkel zeker niet makkelijk te krijgen. Nochtans kom ik het hier in de buurt nergens tegen, ook niet op de markt. Het wordt wel steeds populairder als moestuingroente. Jammer genoeg heb ik zelf geen moestuin (ben geen tuinier en laat echt alles verpieteren), maar gelukkig heb ik zo mijn connecties, haha. Zo kreeg ik laatst heerlijk verse snijbiet recht uit de moestuin van Ilona van Worstenbrood & Wijn. Lucky me!
Aalbessengelei met Rosé? Ja, dat lees je goed. Met Rosé! Nu heb ik deze combi helaas niet zelf bedacht, maar kreeg ik de tip van een vriendin in Duitsland tijdens onze vakantie. En een gelei met Rosé klonk meteen als muziek in mijn oren. Want tja… wijn.
Het seizoen voor aalbessen, oftewel rode bessen, is volop aan de gang. Wat ik alleen hier bij ons zo jammer vindt, is dat de bessen in de winkel zo duur zijn, ook al zijn ze juist nu ruimschoots te verkrijgen. Toen wij op vakantie waren had ik dan ook gelijk een kilo meegenomen. En eenmaal thuis ben ik meteen met een aantal recepten aan de gang gegaan. O.a. dus de aalbessengelei met rosé.
Poeh, ik kan de keren niet tellen dat ik deze vraag hier thuis heb gehoord. De eerste keer dat de vraag “Mama, wanneer krijg ik een telefoon” hier werd gesteld is alweer een aantal jaar geleden. Denk dat de oudste net 8 was. Toen doken al in de directe omgeving de eerste ‘eigen’ telefoons van vriendjes en familie op. Niet alleen bij 8-jarigen hoor, maar zelfs al jonger.
Dat die van ons dat niet meteen ook kregen werd hier als bijzonder oneerlijk ervaren. Maar wij bleven bij ons standpunt. Dat ze namelijk nog veel te jong waren en het totaal niet nodig was. Ze hadden allebei al een eigen tablet, dat vond ik al heel wat. Waarom moet je dan per sé een telefoon? Ze zouden toch nog niet daarmee op pad mogen, dus heeft zo’n ding ook totaal geen toegevoegde waarde op die leeftijd. Nee, dan zijn we maar onredelijke ouders.
Weet je nog, die 2,5 kg kersen die ik laatst kreeg en daar heerlijke chutney en de allerlekkerste jam mee maakte? Daar heb ik nóg iets lekker mee gemaakt, perfect voor de zomer: kersenbowl. Deze kersenbowl wordt gemaakt van homemade kersencitroensiroop en gemberbier. Een verfrissende mocktail voor warme zomeravonden.
Voor deze bowl maak je zelf eerst een overheerlijke siroop. Niet alleen lekker in deze bowl, maar ook in andere cocktails en mocktails, maar ook gewoon met wat sprankelend water. Volgende keer maak ik ook gelijk een dubbele portie, want man man man, wat is deze siroop lekker. En supermakkelijk en snel te maken.
Ik maak niet zo heel vaak zelf jam. Maar toen ik laatst 2,5 kg kersen kreeg en ze toch niet allemaal zo op wilde eten (zelfbescherming, want ik zou me echt ziek eten), heb ik naast een kersenchutney ook kersenjam gemaakt. En niet zomaar één, maar een kersenjam met vanille.
Voor deze jam moet je zeker geen genoegen nemen met vanillesuiker of vanille-aroma. Maar gebruik hiervoor echte vanille. Je schraapt het merg eruit dat in de jam gaat én je kookt de stokjes mee. Het verschil in smaak is enorm en absoluut de moeite en de prijs waard. Geloof mij.
Het is kersentijd! Kersen zijn absoluut wel mijn favoriete zomerfruit. Kan me er ook echt ziek aan eten, want ik kan gewoon niet stoppen als ik eenmaal aan verse kersen begin. Daarom doe ik het met inkopen ook wel rustig aan. Maar dan krijg je ineens een emmer verse kersen van vrienden, met 2,5 kg kersen. Dat was zelfs voor mij erover. Dus ging k ermee kokkerellen. Ik maakte o.a. een kersenchutney met verse dragon.
Het is zomer! Dat betekent dat we veel buiten te vinden zijn. Zodra het weer het een beetje toelaat eten we buiten en gooien liefst ook nog de BBQ aan. Dan mag een lekkere salade als bijgerecht niet ontbreken. Maar ook een maaltijdsalade slaan wij dan niet af. Zoals deze heerlijke pastasalade met groene asperges en rucola-pesto. Ideaal voor bij de BBQ of als maaltijd, met een vers stukje stokbrood erbij.
Ik deed weer mee aan de gezellige #swiepswoepswap van Mandy & More, een soort uitwisselingsprogramma waarbij je aan een andere foodblogger wordt gekoppeld en iets van haar/zijn recepten maakt. Deze keer maakte ik in dat kader deze heerlijke Kiptaco’s Al Pastor. Een bijzonder smakelijk en ook nog eens makkelijk gerecht.
Mijn inspiratie vond ik bij Marjolein van EchteGerechten.nl, aan wie ik deze ronde gekoppeld werd. Marjolein werkt met haar foodblog graag aan een mooier multicultureel Nederland. Want… eten verbindt! Haar blog is dan ook anders dan andere foodblogs ingedeeld, namelijk op continent i.p.v. op soort gerecht. Bij de gerechten krijg je niet alleen het recept maar ook nog eens een hoop achtergrondinformatie over bijv. de herkomst.
Rabarber, ik ben er dol op. Elk seizoen wordt minstens een keer rabarbercompote gemaakt en ook een rabarbercake gebakken. Maar ook gewoon in stukjes gesneden met suiker is rabarber niet te versmaden. Het seizoen is helaas alweer bijna voorbij, maar nu kun je nog gauw even los met dit heerlijk goedje. En dat deed ik dus ook. Ik maakte er heerlijk frisse bananenmuffins mee.
Want bakken met banaan, daar ben ik net zo dol op. Getuige zelfs de eigen rubriek voor bananenbrood en alles wat je nog meer met banaan kan maken. De rabarber geeft de anders zoete muffins een heerlijk fris zurig tintje. Perfecte combinatie wat mij betreft. En ik was niet de enige die deze bananenmuffins met rabarber wist te waarderen, Ze waren in no time op!
Ik ben dol op versgebakken brood, en dan liefst zelfgebakken. Je huis geurt er zo heerlijk van! Ben alleen niet zo’n goede planner en vergeet ik dus op tijd te beginnen. Want brood op basis van gist of desem… dat heeft tijd nodig. Dan is Iers sodabrood mijn redding, want dat gaat snel, je hoeft niet te kneden en er is geen rijstijd. Ideaal dus!
Het is echt een supersnel brood, binnen een uur staat het te dampen op je aanrecht. Ik maakte er ook nog eens een ietsje gezondere versie van door volkoren (spelt)meel te gebruiken. En wat mij betreft ook lekkerder, ik hou veel meer van volkoren dan van wit. Een heerlijk rustiek brood, met een diepe en rijke smaak.
Het is weer aspergetijd! Zijn jullie ook zo dol op het witte goud? Wij in ieder geval wel. Nou ja, de jongste niet zo, maar zo blijft er weer meer voor de rest over ;). Wij eten witte asperges het allerliefst met kaassaus (wat de jongste dan weer wel heel erg weet te appreciëren) en daarnaast gerookte zalm. Echt een topcombi.
Een paar maanden geleden kochten wij een sous-vide koker en wij zijn helemaal fan geworden om groente hierin te bereiden. Zoveel meer smaak en textuur. Dus gingen wij deze keer ook met de asperges aan de slag. Nu vinden we asperges zelfs nóg lekkerder. Heb je de mogelijkheid om sous-vide te koken, moet je dat zeker een keer met asperges proberen.
De kapsalon. Al meer dan 15 jaar een begrip in Nederland en inmiddels zelfs ver daarbuiten. Een Rotterdamse kapper bestelde bij shoarmazaak El Aviva met regelmaat een schotel met friet en shoarma, met kaas overbakken en dan sla en (veel) saus erbovenop. Onder elkaar in de shoarmazaak werd de schotel al gauw ‘kapsalon’ genoemd.
Omdat het gerecht niet alleen populair bleek te zijn bij de bedenker zelf en ook andere klanten de schotel onder die naam gingen bestellen, werd de kapsalon uiteindelijk (met diezelfde benaming) op de menukaart opgenomen. Uiteindelijk volgden steeds meer shoarma-en frietzaken het voorbeeld en zo kreeg de kapsalon al snel nationale en zelfs internationale faam.
In de fruitmand lagen een aantal appels die smeekten om iets mee te doen. De schil begon al wat te rimpelen en dan lust werkelijk niemand ze nog. Vaak maak ik dan appelmoes, want weggooien doen we niet. Of ik ga ermee bakken, zoals appelflappen of een appeltaart.
Ik had ook een rol taart-of quichedeeg liggen. Je kunt zo’n deeg overigens heel makkelijk zelf maken, maar ik vind het altijd handig om bij de hand te hebben voor als ik last minute wat bedenk of echt in tijdnood zit. Maar ook was er voor de zoveelste keer op rij géén bloem in de winkel te krijgen. Wél kant-en-klaar taartdeeg in de koeling. Bizarre tijden waarin we leven. Enfin, ik had nog wel bloem, maar dat wilde ik voor brood en nog een paar andere taarten in het weekend gebruiken.
Pasen staat voor de deur en hier in België is de Paasvakantie begonnen. Tijd dus om met de kinderen iets leuks te verzinnen. Hetzij een knutsel, hetzij iets lekkers in paassfeer. Nu had ik in de goodiebox van HomeMade, die ik tijdens een event had gekregen, nog een mix voor regenboogkoekjes en wist ik het: hier gaan we eetbare paashangers van maken.
Het oorspronkelijke idee kreeg ik eigenlijk al tijdens kerst. Wie heeft al niet eens kerstkransjes in de kerstboom gehangen? Bij mijn schoonmoeder hangen met kerst altijd chocoladekransjes in de boom, die de kleinkinderen dan mogen pakken. Waarom doen we zoiets niet ook een keer met Pasen? De regenboogkoekjes zijn daar perfect voor geschikt.
Als ik één favoriet gebak moet kiezen (wat ik wel lastig vind, want ik vind alles wel lekker) dan zijn het toch wel brownies. Liefst wel van die heerlijk smeuïge, dat je je bijna afvraagt of ze wel gaar zijn. Daar heb ik ook een perfect recept voor. Maar wil je eens net even iets anders, dan heb ik me nu toch iets lekkers voor je: Cream Cheese Brownies.
Cheesecake (de gebakken versie) staat op een zeer goede tweede plek. Eigenlijk de Duitse Käsekuchen (jeugdsentiment). En met deze Cream Cheese Brownies combineer ik dus twee van mijn twee favo smaken in één onweerstaanbaar lekker gebakje.
Als foodblogger word je nog wel eens uitgenodigd voor evenementen van foodmerken en/of aanverwanten. Vaak maak je kennis met een bedrijf en met de producten en hoopt een merk natuurlijk dat je enthousiast wordt en positief over het merk gaat schrijven. Toen ik de vraag kreeg of ik zin had om naar een event van HomeMade Bakmixen te komen, dat in het teken van Pasen zou staan, kon ik ook nog niet vermoeden dat het een ietwat ander event dan normaal zou worden.
Wie wel eens in Duitsland komt kent ‘m wel: de Currywurst. Een heerlijke Duitse braadworst, in stukjes gesneden, en overgoten met een warme currysaus. Een heel typische smaak, niet te vergelijken met curryketchup.
Voor mij is het echt jeugdsentiment. In mijn kinderjaren, toen wij nog in Duitsland woonden en naar de kermis of de jaarmarkt gingen of een dagje naar de stad, dan kreeg ik altijd een Currywurst. Als ik nu op vakantie een Currywurst eet, katapulteert de smaak mij helemaal terug in de tijd.
Dat ik gek ben op bananenbrood kan inmiddels niemand zijn ontgaan, maar dat ik ook gek ben op red velvet cake is niet zo bekend. Mooie rode fluweelzachte cake, met een vleugje cacao. En een hoop kleurstof, dat wel. Maar goed. Nu heb ik mijn twee liefdes in één recept verenigd: Red Velvet Bananenbrood.
Nu vind ik persoonlijk dat je het hele jaar door red velvet cake kunt eten, maar zeg nu zelf: het is wel uitermate geschikt voor Valentijnsdag. Zo’n mooie rode cake, in de kleur van de liefde. Verras dus je Valentijn en bak dit Red Velvet Bananenbrood. Krijg je geen spijt van. Zelfs mijn mannen (ja, alle drie) vonden dit een bijzonder lekker bananenbrood, en dat terwijl twee ervan eigenlijk niet zo van bananenbrood houden. Dus, aan de slag!
Inspiratie voor nieuwe gerechten vind je overal. Soms zie je ingrediënten naast elkaar liggen en denk je: goh, dat zou wel eens een lekkere combi kunnen zijn. Of je eet een onwijs lekker gerecht in een restaurant, komt in een foodmagazine een tof recept tegen, je bedenkt nieuwe gerechten doordat iets in je koelkast bijna zelf de benen neemt (#nowaste) of wordt geïnspireerd door mede-foodies. En zo is ook deze geroosterde paprika-pompoensoep tot stand gekomen.
Fusion to the max, dat is deze Indiase stamppot met gehaktballen. Een stamppot is in de winter al heerlijk comfortfood, maar met de Indiase specerijen gaan we nog een stapje verder en krijg je het gegarandeerd lekker warm vanbinnen. Deze Hollandse klassieker gaat internationaal.
Ik was al dol op Indiaas eten, maar sinds ik Paulami van Spicetrip with Paulami ken en kennis heb mogen maken met haar fantastische kookkunsten ben ik ook zelf thuis veel meer aan de slag gegaan met kruiden en specerijen. Mijn liefde voor de Indiase keuken is alleen maar groter geworden en heb ik gemerkt dat je hiermee ook standaard gerechten flink kunt ‘pimpen’, zoals dus deze stamppot.
Tjonge, wat had ik toch ineens zin in appeltaart! Kwam uit het niets, ‘s avonds laat. Wat doe je dan? Oké, ik ben op zo’n moment in staat om ook daadwerkelijk een appeltaart te gaan bakken, maar besloot toch dat maar niet te doen. In plaats daarvan bedacht ik deze appeltaart mugcake.
Ik ben helemaal voor balans, waarbij naast gezond eten echt wel ruimte is voor de wat minder gezonde dingen. Zonder schuldgevoelens achteraf. Dus ook een appeltaart. Maar die balans was ik in de loop van afgelopen jaar wat kwijtgeraakt. Daarom besloot ik in december mee te doen met het #echtinbalansdefeestdagendoor programma van Charlotte de Jong (bekend van Charlie’s Kitchen) om weer meer balans terug te krijgen.
Alweer heel wat jaren geleden kwam ik de spaghettipompoen voor het eerst tegen op een Amerikaanse foodblog. Ik had er nog nooit van gehoord maar was gelijk gefascineerd. Want wat is het precies? En wat kun je ermee? Dit gekke ding had ik hier nog nooit gezien. Op die blog werd de pompoen gebruikt als koolhydraatarme vervanger voor, zoals de naam ook al doet vermoeden, spaghetti.
Als je op Google gaat zoeken kom je helaas toch niet zo heel veel over deze ‘pompoen’ tegen. De spaghettipompoen hoort gek genoeg niet bij de pompoenen zoals wij pompoenen kennen, maar bij de komkommerfamilie, net als de courgette en de patisson. De spaghettipompoen kun je in geel, groen en oranje tegenkomen. Na bereiding kun je het vruchtvlees in sliertjes trekken, vandaar ook de naam spaghettipompoen.
Het was weer eens tijd voor een nieuw koekje. En deze anijsmakronen zijn echt supermakkelijk te maken. ‘Ik kan niet bakken’ is met dit koekje geen reden meer. Sowieso denk ik dat iedereen kan bakken en/of koken. Alles is te leren, als je maar wil. Ik heb al heel wat redenen gehoord waarom men niet zou kunnen bakken/koken. Geen tijd, niet de juiste apparatuur, veel te moeilijk en ja, zelfs ‘mijn keuken is te klein’.
Deze Sinterklaas Sandwich Cookies zijn eigenlijk ontstaan door een challenge. Astrid van Bon Apetit bedacht een challenge waarbij je uit een ‘vergeten’ kookboek een recept maakt. Dit was de tweede keer (de eerste keer maakte ik een paprika-bonen-spread) en het moest een recept zijn van pagina 26. Voor de challenge van november koos ik een boek dat ik al sinds 2001 heb: Stijlvol Tafelen van Donna Hay.
Pannenkoeken zijn altijd een succes bij ons thuis. Of het nu ouderwetse grote pannenkoeken zijn of de kleine hippe American pancakes. Met die laatste kun je ook heerlijk variëren en ze zijn uitermate goed geschikt als ontbijt. En laat ik nu dan een super fancy versie hiervan hebben gemaakt: luchtige pancakes met gerookte zalm en bieslookroom.
Pancakes zijn niet alleen lekker als ontbijt, maar passen ook perfect bij een brunch of lunch. Deze pancakes met gerookte zalm aten wij als lunch en ik denk dat ik ze voor de kerstbrunch ga inplannen. Want feestelijk zijn ze!
Mijn telefoon is heel belangrijk voor mij. Best raar om te zeggen, zeker ook in het licht van de huidige discussie over verslaving aan games en social media. Tot een paar jaar geleden snapte ik ook niet waar iedereen zich zo druk over maakte. Ik had mijn toestel echt enkel om te kunnen bellen als ik ergens was of om berichten te versturen.
Maar sinds ik een blog heb is daar behoorlijk verandering in gekomen. In het begin nog niet zo, want toen was mijn blog niet meer dan een online kookboek voor mezelf. Aan promotie van de blog deed ik niet, wist niet eens wat er allemaal mogelijk was. Facebook gebruikte ik sporadisch en Instagram kende ik enkel van naam.
Een keer geen bananenbrood. Of, nou ja, toch wel. Maar in de vorm van muffins. Banaan Appel Speltmuffins om precies te zijn. Kan er gewoon echt niks aan doen. Ik ben dol op bakken met banaan en ik lijk niet uitgekeken te raken op bananenbrood. Er zijn zoveel lekkere combinaties mogelijk. Klassiek, met cranberries, met chocolade…
Alles begon een paar jaar geleden toen ik niet voor de zoveelste keer (te) rijpe bananen weg wilde gooien. Probleem is namelijk dat zowel ik als onze jongste (wij zijn een beetje de enigen die bananen eten) géén gele bananen lusten, al helemaal als ze bruine vlekken vertonen. Dan zijn ze voor ons vaak te rijp. Ze moeten nog een beetje groen zijn, dan zijn ze het lekkerst.
Het Bredase Restaurant Zuyd, gelegen in het prachtige stadsdeel Ginneken, was voor mij nog een totale onbekende. Als we naar Breda gaan, is het eigenlijk vooral de binnenstad en zie ik alleen de mooie huizen van het Ginneken als we er doorheen rijden. En dat is best jammer, want hier vindt je superleuke boetiekjes én toffe restaurants.
Restaurant Zuyd bestaat 10 jaar en dit heuglijke feit willen Wendy en Stefan, de trotse eigenaren, niet zomaar voorbij laten gaan. Ter gelegenheid van hun 10-jarige bestaan serveren ze in oktober en november een shared-dining menu, met 10 gerechten van toen en nu, gepresenteerd in 4 gangen. Samen met een aantal mede-foodies mocht ik dit heerlijke menu alvast gaan proeven.
De inspiratie van deze smaakvolle paprika-bonen-spread vond ik in het boek Magnifico! Van Gino d’Acampo. Ik had er nog nooit uit gekookt, maar toen Astrid van Bon Apetit een nieuwe challenge bedacht (kook iets uit een ‘vergeten’ kookboek) pakte ik deze uit de kast.
Ik heb veel ‘vergeten’ kookboeken. Kookboekenfanaat als ik ben heb ik dan ook een groot arsenaal in huis. Ze staan op meerdere plekken in de woonkamer en door plaatsgebrek ook in de kelder. Maar het gekke is, ik kook (bijna) nooit iets uit deze boeken. Kookboeken zijn voor mij een visuele inspiratiebron. Bij voorkeur moeten er dan ook veel plaatjes in staan. Vind ik een gerechtje mooi kijk ik bij de ingrediënten, sla het boek dicht en verzin zelf iets.
Verbouwen. Dat is bij een (oud) huis echt een eindeloos project. Wij kochten ons huis, bouwjaar 1966, in 2011. De eerste negen maanden ging mijn man elke avond na het werk naar het huis om te klussen. In die tijd heeft hij het huis van binnen volledig gestript.
In het begin hadden we dus twee huizen, het oude in Nederland en het ‘nieuwe’ in België. Het oude huis deden we pas in de verkoop nadat we het huis in België hadden gekocht. Best een risico, want het was midden in de crisis. Voor die tijd ging het uiteindelijk toch nog snel. Iets meer dan een half jaar later was het oude huis verkocht.
‘Mama, wanneer krijgen wij een eigen telefoon?’ Herken je deze vraag? Ik weet niet hoe vaak vooral de jongste deze vraag heeft gesteld. Stellig blijven wij zeggen: als je twaalf wordt. Best lastig om dat vol te houden in deze digitale tijd. Hoeveel kinderen van 8 en 9 al een eigen smartphone hebben. Dat vind ik echt nog niet nodig. Ze hebben al een tablet. Hoe blij was Noah dan ook dat hij voor zijn 9de verjaardag de KidiCom Max® van Vtech mocht gaan testen.
Een paar weken geleden mocht ik samen met een aantal collega-foodbloggers een kijkje gaan nemen bij de Hoeksche Hoeve, de makers van Boerderij® Chips. Als fervent chips-liefhebber hoefde ik geen twee keer na te denken toen ik de uitnodiging kreeg. De rit helemaal naar ’s Gravendeel was het meer dan waard: ik kwam terecht in het chips-walhalla! Ik mocht met eigen ogen zien, en proeven, hoe dit bijzondere chipje wordt gemaakt.
Nachtmode. Slaap jij met of zonder? Ik kan niet zonder, ik moet altijd iets aanhebben. En daarmee bedoel ik wel meer dan alleen een onderbroek. Manlief slaap steevast alleen in boxershort, ook in de winter. Een gewoonte die de jongste (zeker in de zomer) ook al overneemt. Onze oudste is wat dat betreft meer zoals ik, die wil eigenlijk ook altijd wat aanhebben.
Hier in huis is het dus een beetje 50/50 verdeeld. Maar ook in de rest van het land lijkt het zo verdeeld te zijn. Niet alleen binnen gezinnen, maar ook onder ‘experts’ als je ziet hoeveel artikelen er te vinden zijn over waarom je juist wel en waarom je juist niets in bed zou moeten dragen.
Zwetschgenkuchen, een klassieke Duitse pruimentaart, brengt bij mij heel veel herinneringen aan mijn jeugd boven. Mijn oma bakte niet veel, maar zodra de Zwetschgen in seizoen waren, bakte ze zowat elke week zo’n heerlijke plaattaart voor ons. Mét kruimels. Daar kon ik me echt ziek aan eten, zo lekker vond ik dat altijd.
Kwetsen, de Nederlandse naam voor deze pruimensoort, zijn in Nederland vrijwel onbekend. Misschien nog wel in de grensstreek met Duitsland en het Zuiden van Limburg. Het is een oude pruimensoort, mooi ovaal en dieppaars van kleur, die vooral voor gedistilleerde drank (zoals in de Balkan de bekende slivovitsj) en voor gebak wordt gebruikt. Daarom wordt hij ook vaak bakpruim genoemd.
Schoonmaken – het is een noodzakelijk kwaad. Want echt, ik heb er een gruwelijke hekel aan. Maar ja, het moet gebeuren. En met een huishouden met twee jongens, een hond en een kat is vooral stofzuigen een dagelijks terugkerend ritueel (even buiten beschouwing latend dat mijn keuken regelmatig ontploft en de vloer onder ligt door mijn culinaire activiteiten).
Dan is het noodzakelijk dat je een fatsoenlijke stofzuiger hebt. Onze vorige was op allerlei fronten een ramp. Ik was dan ook meer dan in mijn nopjes (zeg gerust: extatisch) dat ik de nieuwe Cycloon Hybrid Pet & Friends van Thomas mocht gaan testen. Dat heb ik de afgelopen maanden dan ook uitvoerig gedaan.
Bakken en koken met wat er in het seizoen is, en dan liefst ook nog wat lokaal geproduceerd wordt. Beter voor economie en milieu maar vooral zó lekker. En dan wil je bakken, maar weet je niet of je voor een courgettecake of een rode bessen taart zal gaan. Ach, dan combineer je ze toch gewoon?! Yep, zo is deze courgette rode bessen taart ontstaan.
Oké, het is niet de meest voor de hand liggende combinatie, courgette en rode bessen. De blikken van de jongens zeiden ook al wel genoeg. Maar gelukkig zijn ze altijd bereid om ook nieuwe dingen te proeven en ze kregen er geen spijt van. Van een twijfelachtige blik bij het nemen van een hap tot grote ogen en een blij ‘hmmmmmmm’. Blijft zo leuk om te zien In ieder geval wist ik toen zeker dat dit een succesrecept was.
