Vorige week mocht onze oudste afzwemmen voor zijn A-diploma. Een heuglijke gebeurtenis, hier keek hij al zo naar uit. Op tijd vertrokken we dus richting zwembad. Maar wat was het daar al druk! Was er al een groep aan het afzwemmen misschien? Nee, toch niet, binnen zwommen alleen nog een paar recreatie-zwemmers.
Redelijk klein zwembad
De Wedert is een redelijk klein zwembad met een kleine hal en eveneens kleine cafetaria. Vanaf de cafetaria en een klein stukje in de hal kun je het zwembad inkijken. Nu dachten we dus dat we vroeg waren, maar de cafetaria zat (en stond) al bomvol en dus liep ik samen met de jongste maar weer terug naar beneden. Papa was met de oudste al naar de kleedkamers. In de hal voor het raam stond het alleen ook al rijen dik. Toch waren er nog maar een paar zwemmertjes aanwezig.
Wie waren die mensen?
Wie waren al die mensen dan? Dit waren niet alleen de ouders en een paar broertjes of zusjes. Mijn man had me al gewaarschuwd en ik kon het eigenlijk niet geloven. Maar hij had gelijk: er waren niet alleen papa’s, mama’s, broertjes en zusjes. Nee, dit waren oma’s, opa’s, ja zelfs ooms, tantes, neven en nichten.
Excusez le mot
WTF? Ja, sorry, maar er schoot even wat grof taalgebruik door mijn hoofd (enkel door mijn hoofd, hoor). Want wat zich hier afspeelde, vond ik echt niet meer normaal. Ik begrijp best dat een oma of een opa zijn of haar kleinkind wil zien afzwemmen. Heb ik echt wel begrip voor, zo’n egoïstische moeder ben ik nu ook weer niet. Maar met hele families komen kijken hoe één kind afzwemt? Kom op, echt?
Even klagen
Dit moet me even van het hart. Ben ik nu werkelijk de enige die het vreemd vind dat je met de hele (uitgebreide) familie naar het zwembad komt om een kind te zien afzwemmen? Als ik naar de hoeveelheid mensen kijk, blijkbaar wel. Dus maar aanschuiven achter drie, vier rijen mensen en maar af en toe op de tenen gaan staan. Als ik mijn armen zou strekken, zou ik misschien ook wel wat foto’s kunnen maken. De jongste kon al helemaal niets zien, dus die ging met een spelletje in een hoek zitten.
En terwijl ik in de vierde rij of zo sta (achter mij was het inmiddels ook druk geworden), word ik ook nog eens aan de kant geduwd door een oma. ‘Even aan de kant hoor, ik wil mijn kleindochter zien!’. Oh, en wat denkt u waarvoor ik hier sta?! Totaal verbijsterd kijk ik hoe ze zich een weg baant naar het raam.

Zwaaien
Tussen de mensen door zie ik hoe onze kanjer probeert ons te spotten. Hij kan ons niet zien. Ik zie dat hij een beetje bezorgd begint te raken. Kijken papa en mama wel? Driftig begin ik te zwaaien boven een paar hoofden uit. Ik ga op mijn tenen staan. Rek me uit. Ja, daar, oogcontact! We zwaaien snel naar elkaar en met zichtbare opluchting draait hij zich om en luistert naar de instructies van de zwemleraar.
Geslaagd
Hij heeft goed gezwommen en met gemak zijn diploma gehaald. Apetrots komt hij de kleedkamer in. Nu wachten op de diploma-uitreiking. Na een kwartier wachten komt één van de zwemleraren met de diploma’s de hal in. Het was zo druk dat ze eerst een plekje moesten zoeken, waar ze de diploma’s konden uitreiken. En dan proberen alle kinderen erbij te halen, wat ook nog knap lastig bleek in zo’n overvolle hal. Maar goed, uiteindelijk werd ook Sam’s naam geroepen en kon hij met gepaste trots zijn diploma laten zien.
Naar buiten
Nadat Sam zijn diploma had, probeerden we ons een weg te banen naar de deur. Dat lukte uiteindelijk wel, maar het was er zo druk, dat de deuren niet meer open gingen. Want de ingang is dusdanig beveiligd, dat niet zomaar kinderen naar buiten kunnen rennen. De ene schuifdeur gaat namelijk pas open als de andere schuifdeur dicht is.
Nu was het echter zó druk, dat er binnen tegen de deur mensen aangedrukt stonden, maar ook tussen de deuren stond het vol. De sensors wisten dus ook niet meer wat te doen en beide deuren bleven dicht. Potdicht. Uiteindelijk werd het een paar papa’s te veel en werden de deuren geforceerd. Hup. Kinderen aan de jassen getrokken en vlug naar buiten. Pfff, dat was achter de rug.
Verrassing
Wat een middag. Wat een frustratie. Gelukkig hadden de jongens er niet zoveel erg in. We hebben waar we voor kwamen: zwemdiploma A. En we hadden nog een leuke verrassing in petto voor de jongens: om het te vieren gingen we sushi eten! En frustratie of niet, dat is altijd feest 😉
Bedankt voor het lezen!
Misschien ook interessant om te lezen: Expo Dino World: top of flop?